آقایمان را گم کرده ایم!
یکی از عرفای بزرگ تعریف می کرد:صبح جمعه ای با لباس مبدل و نا شناس به زیارت حضرت عبدالعظیم رفته بودم در گو شه ای نشسته و در تنهایی مشغول ذکر و ندبه بودم در حین توسلات نا خوداگاه قطرات اشک از چشمهایم جاری بود در همین حالات بودم که کودکی نزدم امد با همان معصومیت کودکانه پرسید:برای چه گریه می کنی؟چه باید می گفتم جواب دادم آقایم را گم کرده ام کودک صریح و واضح جواب داد حتما بچه ی بدی بوده ای که گم شدی آری تمام عمر دعا و ندبه بی ثمر بود یک عمر عرفان در کلام آن کودک بودما بچه های بدی بودیم که اقایمان را گم کردیم!
نظرات شما عزیزان:
یکی که عزیزترین کسش رو گم کرده 
ساعت16:45---12 تير 1392
اره واقعیت همینه که ما به خاطر بد بودنمان عزیز ترین کسمان را گم کرده ایم تا حالا که اینهمه از عمرمان می گذرد چند کار برای شادی امام مان کردهایم چقدراو رامی شناسم اینکه اسمشکیه کی میاد چرانمی اد تا حالا چه کار هایی برای ظهورش کرده ایم
ایا تا حالا یک بار شد خودمان را بررسی کنیم که ببینیم ایا واقعا یار امامیم یا ....
ایا تا حالا یک بار شد خودمان را بررسی کنیم که ببینیم ایا واقعا یار امامیم یا ....
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت:
